Sâmiha Ayverdi
1905’te İstanbul’un Şehzadebaşı semtinde doğan Sâmiha Ayverdi,1921 yılında Süleymaniye İnas Nümune Mektebi’ni bitirdikten sonra tahsiline hususi olarak devam etmiştir. Mükemmel derecede Fransızca öğrenerek tarih, tasavvuf, felsefe, edebiyat sahalarında kendini yetiştirmiştir fakat onun hayatına esas tesir eden kişi, mütefekkir ve mutasavvıf Ken’an Rifâî’dir.
1938’de ilk romanı “Aşk Budur” yayınlanır. Bunu, diğer romanları takip eder. 1946 yılından sonra fikrî ve tarihî eserlere ağırlık verir. Hatıralarını kaleme alır. 1966 yılında Türk Ev Kadınları Derneği’nin kuruluşuna öncülük eder. 1970 senesinde ise ağabeyi Yüksek Mühendis, Mimar Ekrem Hakkı Ayverdi ve onun eşi İlhan Ayverdi ile birlikte Kubbealtı Cemiyeti’nin kurulmasını sağlar. 1978 yılında cemiyet, vakıf statüsüne geçirilir. Hizmetle dolu 87 yıllık bir ömür, 1993 Ramazan’ının 22 Mart günü sona erer. Ardında otuzu aşkın eser ve kalabalık bir talebe topluluğu bırakmıştır.
Eserleri: Aşk Budur (1938), Batmayan Gün (1939), Mâbette Bir Gece (1940), Ateş Ağacı (1941), Yaşayan Ölü (1942), İnsan ve Şeytan (1942), Son Menzil (1943), Yolcu, Nereye Gidiyorsun? (1944), Yusufcuk (1946), Mesih Paşa İmamı (1948), Ken’an Rifâî ve 20. Asrın Işığında Müslümanlık (1951), İstanbul Geceleri (1952), Edebî ve Mânevî Dünyası İçinde Fatih (1953),
İbrahim Efendi Konağı (1964), Boğaziçi’nde Tarih (1966), Misyonerlik Karşısında Türkiye (1969),
Türk Rus Münasebetleri ve Muharebeleri (1970), Türk Tarihinde Osmanlı Asırları (1975), Millî Kültür Mes’eleleri ve Maarif Davamız (1976), Âbide Şahsiyetler (1976), Hatıralarla Başbaşa (1977), Kölelikten Efendiliğe (1978), Dost (1980), Yeryüzünde Birkaç Adım (1984), Rahmet Kapısı (1985), Mektuplardan Gelen Ses (1985), Ne İdik Ne Olduk (1985), Bağ Bozumu (1987),
Hey Gidi Günler Hey (1988), Küplüce’deki Köşk (1989), Ah Tuna Vah Tuna (1990), Hancı (1998),
Dile Gelen Taş (1999), Bir Dünyadan Bir Dünyaya (2001), Râtibe (2002), İki Âşinâ (2003), Ezelî Dostlar (2004)
1905’te İstanbul’un Şehzadebaşı semtinde doğan Sâmiha Ayverdi,1921 yılında Süleymaniye İnas Nümune Mektebi’ni bitirdikten sonra tahsiline hususi olarak devam etmiştir. Mükemmel derecede Fransızca öğrenerek tarih, tasavvuf, felsefe, edebiyat sahalarında kendini yetiştirmiştir fakat onun hayatına esas tesir eden kişi, mütefekkir ve mutasavvıf Ken’an Rifâî’dir.
1938’de ilk romanı “Aşk Budur” yayınlanır. Bunu, diğer romanları takip eder. 1946 yılından sonra fikrî ve tarihî eserlere ağırlık verir. Hatıralarını kaleme alır. 1966 yılında Türk Ev Kadınları Derneği’nin kuruluşuna öncülük eder. 1970 senesinde ise ağabeyi Yüksek Mühendis, Mimar Ekrem Hakkı Ayverdi ve onun eşi İlhan Ayverdi ile birlikte Kubbealtı Cemiyeti’nin kurulmasını sağlar. 1978 yılında cemiyet, vakıf statüsüne geçirilir. Hizmetle dolu 87 yıllık bir ömür, 1993 Ramazan’ının 22 Mart günü sona erer. Ardında otuzu aşkın eser ve kalabalık bir talebe topluluğu bırakmıştır.
Eserleri: Aşk Budur (1938), Batmayan Gün (1939), Mâbette Bir Gece (1940), Ateş Ağacı (1941), Yaşayan Ölü (1942), İnsan ve Şeytan (1942), Son Menzil (1943), Yolcu, Nereye Gidiyorsun? (1944), Yusufcuk (1946), Mesih Paşa İmamı (1948), Ken’an Rifâî ve 20. Asrın Işığında Müslümanlık (1951), İstanbul Geceleri (1952), Edebî ve Mânevî Dünyası İçinde Fatih (1953),
İbrahim Efendi Konağı (1964), Boğaziçi’nde Tarih (1966), Misyonerlik Karşısında Türkiye (1969),
Türk Rus Münasebetleri ve Muharebeleri (1970), Türk Tarihinde Osmanlı Asırları (1975), Millî Kültür Mes’eleleri ve Maarif Davamız (1976), Âbide Şahsiyetler (1976), Hatıralarla Başbaşa (1977), Kölelikten Efendiliğe (1978), Dost (1980), Yeryüzünde Birkaç Adım (1984), Rahmet Kapısı (1985), Mektuplardan Gelen Ses (1985), Ne İdik Ne Olduk (1985), Bağ Bozumu (1987),
Hey Gidi Günler Hey (1988), Küplüce’deki Köşk (1989), Ah Tuna Vah Tuna (1990), Hancı (1998),
Dile Gelen Taş (1999), Bir Dünyadan Bir Dünyaya (2001), Râtibe (2002), İki Âşinâ (2003), Ezelî Dostlar (2004)
